دانلود تحقیق درمورد وصيت و انواع آن

با دانلود تحقیق در مورد وصيت و انواع آن در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق وصيت و انواع آن را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق وصيت و انواع آن ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد وصيت و انواع آن

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:31 صفحه

قسمتی از فایل:

عنوان                                                                                         صفحه

بخش اول : تعاريف و کليات

1-    معناي وصيت

2-    مشروعيت وصيت

3-    اقسام وصيت

3-1- وصيت تمکيلي

3-2- وصيت عهدي

4- ارکان وصيت

5- آيا وصيت عقد است يا ايقاع

6- لزوم وجواز در وصيت

7- وصيت در قانون مدني ايران و ساير کشورها

بخش دوم : ترجمه و تحقيق

انواع وصيت

1-    وصيت تمکيلي

2-    وصيت عهدي

وصيت در قرآن

بخش اول : تعاريف و کليات

1- معناي وصيت

تصرفاتي که هر شخص مستقيماً يا مع الواسطه براي بعد از فوتش در اموال خود مي نمايد، به زبان حقوقي «وصيت» ناميده مي شود. وصيت يک نوع اجازه خاصي است که به موجب آن اشخاص مي توانند اراده خود را در زماني که حيات ندارند، به موقع اجرا گذارنده خواه به صورت عهدي و خواه به صورت تکميلي .

اين معني مورد پذيرش همگان مي باشد. اما با اين وجود در بين فقها راجع به ريشه عربي اين واژه «الوصيه» تا حدي اختلاف نظر است که در زير به نقل از مرحوم سيد محسن طباطبايي حکيم صاحب کتاب «مستمسک العروه الوثقي» به آنها اشاره مي شود :[1]

الف) عده اي گفتند که وصيت مشتق از ثلاثي (وصي- يصي) و به معني «وصل» است. (شيخ طوسي در مبسوط، ابن ادريس در سرائر، جوهري در صحاح، علامه حلي در تذکره الفقهاء، محقق کرکي در جامع المقاصد و بعضي از اهل لغت نظير : مجمع البحرين، شيخ فخرالدين طريحي، ج3، (ربع ثالث و رابع)، ص51، چاپ دوم، ناشر دفتر نشر فرهنگ اسلامي، سال 1367 هـ .ش.)

ب) عده اي ديگر گويند که مشتق از ثلاثي (وصي- يصي) و رباعي (اوصي- يوصي/ وصي – يوصي) و به معناي «وصل» مي باشد. (المعجم الوسيط، ابراهيم انيس و عبدالحليم منتصر و عطيه صوالحي و محمد خلف الله احمد، ج2 و 1، ص1038، ج2، دفتر نشر فرهنگ اسلامي./ اقرب الموارد، سعيد خوري شرتوني، ج2، ص 1549، ناشر مکتبه آيت الله مرعشي نجفي، قم 1403 هـ .ق.).

ج) و دسته سوم عقيده دارند مشتق از ثلاثي (وصي – يصي) به معناي «وصل» و مشتق از رباعي (اوصي – يوصي / وصي – يوصي ) به معناي «عهد» است که در صورت اخير اسم مصدر محسوب مي گردد.

صرفنظر از مباحث لغوي محض، نمي توان انکار کرد که معناي «وصل» با مفهوم و به ويژه ماهيت حقوقي وصيت در قانون مدني ايران سازگارتر است. زيرا در بعضي موارد از جمله وقتي که موصي شخصي را براي انجام امري مأمور مي نمايد، هيچگونه تعهدي در مقابل او ندارد، بلکه بالعکس موظف مي شود که اراده موصي را به موقع اجرا بگذارد. به علاوه در وصاياي تمليکي نيز اطلاق تعهد به تصرفات موصي خالي از تکلف نيست. و حال آنکه معني «وصل» هم اختصاص به وصيت دارد و شامل ساير تصرفات نيست و هم شامل کليه وصايا مي شود.[2]